Sąd Najwyższy Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt: II USKP 91/21) na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego wydał wyrok odnoszący się do sposobu obliczania stażu pracy a następnie dochodzenia uprawnień emerytalnych w sytuacji odbycia zasadniczej służby wojskowej. W niniejszej sprawie miało to o tyle istotne znaczenie, że uznanie tego okresu przez Sąd i zaliczenie na poczet stażu pracy skutkowało spełnieniem przesłanki dotyczącej stażu pracy niezbędnego do przyznania Klientowi prawa do emerytury, wbrew ocenie organu rentowego. Sąd Najwyższy uznał skargę kasacyjną za niezasadną i przyznał rację naszemu Klientowi.
Okres zasadniczej służby wojskowej odbytej na podstawie ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony PRL (Dz.U z 1967 r. nr 44, poz. 220) należy doliczyć do czasu pracy w szczególnych warunkach.Zgodnie z art. 120 wspomnianej ustawy, jeżeli pracownik w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z służby podjął pracę u pracodawcy, u którego był zatrudniony w dniu powołania do służby, czas odbywania służby wlicza się do okresu zatrudnienia u tego pracodawcy w zakresie wszystkich uprawnień wynikających ze stosunku pracy. Zgłoszenie do gotowości do pracy i oczekiwanie jedynie na przeprowadzenie i wynik nadań lekarskich należy uznać za podjęcie pracy w rozumieniu wspomnianej ustawy.
Spór pomiędzy klientem a organem rentowym sprowadzał się do kwestii dokonania oceny prawnej przerwy w zatrudnieniu wnioskodawcy od momentu zgłoszenia gotowości do podjęcia pracy po zakończeniu służby do jej fizycznego podjęcia. Sąd nie podzielił stanowiska oraz argumentacji organu rentowego, który nie zaliczył do stażu pracy okresu przerwy między służbą wojskową a ponownym podjęciem pracy w zakładzie pracy i odmówił prawa do emerytury. Sąd uznał ,że okres odbywania zasadniczej służby wojskowej pracownika, który w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z służby wojskowej zgłosił się do swojego zakładu pracy w celu ponownego podjęcia zatrudnienia, należy traktować, jako pracowniczy okres ubezpieczenia.
Istotny pozostaje zatem moment zgłoszenia gotowości do ponownego podjęcia pracy, a nie jej faktycznego podjęcia. W niniejszym stanie faktycznym Sąd za taki uznał dzień skierowania klienta na badania lekarskie w z zakresu medycyny pracy.
Oznacza to, że okres od dnia zgłoszenia gotowości do podjęcia pracy po opuszczeniu jednostki wojskowej do dnia faktycznego podjęcia pracy u dotychczasowego pracodawcy jest okresem składkowym – nawet w przypadku, gdy pracodawca nie wypłacił pracownikowi wynagrodzenia za ten okres lub nie opłacił składek za ten okres.
Klienta prowadziła radca prawny Paulina Mackiewicz.